Welkom bij Octopus divers

Ik ga nooit meer op een boot! Dit gevoel hebben de meesten van ons wel eens ervaren of je kent wel mededuikers die er zo over denken. De oorzaak is zeeziekte. Een van de vormen van bewegingsziekte.

Het probleem treedt op doordat je ogen en je evenwichtsorgaan andere impulsen krijgen. Je ziet iets anders dan je evenwichtsorgaan zich denkt te voelen. Deze tegenstrijdigheid zorgt ervoor dat je zeeziek wordt. De verschijnselen en kenmerken zijn ons wel bekend. Het begint vaak met duizeligheid, een gevoel van lichamelijk zich niet lekker voelen, vermoeidheid, geeuwen, bleek worden, overgevoeligheid voor geurstoffen, verhoogde speekselproductie, concentratieverlies, gestoorde bewegingen, misselijkheid en overgeven. Tot het 2^e levensjaar hebben kinderen er geen last van. Het is het meest uitgesproken rond 10-12 jaar. Daarna word je er langzaam weer minder gevoelig voor. Vrouwen zijn in de regel gevoeliger voor zeeziekte dan mannen.

Overgeven in je automaat
Langzame bewegingen geven eerder klachten dan snelle. Het zogenaamde stampen geeft de meeste klachten (bewegingen rond de dwarsscheepse as). Je kunt ook pas zeeziek worden als je aan wal gaat terwijl je tijdens het varen geen klachten hebt gehad. Een ander moment is als je aan de oppervlakte ligt in de golfslag of net onder het wateroppervlak. Als je dan moet overgeven doe dat onder water met je automaat in. Nadat je overgegeven hebt, krijg je automatisch een reflex om weer in te ademen. Dan is het wel handig dat je een automaat in hebt. Desnoods kun je daarna ademen uit je alternatieve luchtvoorziening.

Blijf in het midden van het schip
Belangrijk is natuurlijk “Wat kun je er aan doen?“. Er zijn vele adviezen en nog meer middeltjes op de markt die claimen goed te werken tegen zeeziekte. Een goed advies is zoveel mogelijk in het midden van het schip te blijven en je ogen gericht net boven de horizon of je ogen gesloten te houden.

Medicijnen
Verder zijn er een aantal middelen op de markt die goed kunnen helpen om zeeziekte te voorkomen. Veel van deze middelen geven wel slaperigheid. En zijn daardoor niet geschikt om mee te duiken. Een goed middel is cyclizine. Deze tabletten van 50 mg per stuk zijn vrij te koop bij de apotheek. Je kunt afhankelijk van de klachten 1-3 tabletten per dag nemen. In de meeste gevallen is vaak al 1 tablet per dag voldoende. Neem de pil zeker 1 uur voor je gaat varen in. Probeer eerst een tablet als je niet gaat varen cq duiken om te voelen hoe je lichaam er op reageert. Als dat geen klachten geeft, kun je ermee gaan duiken.

ZONDER MEDICIJNEN ZEEZIEKTE VOORKOMEN
Britse wetenschappers hebben waarschijnlijk een manier ontdekt om reisziektes te voorkomen. Volgens de onderzoekers kan onder meer zeeziekte mogelijk worden verholpen met behulp van elektriciteit.

Zijn rolstoel moest hij zoeken, ergens in de schuur. Maar die moeite wilde Harry Beekelaar graag nemen. De ziekte van Bechterew had hem bijna vijftien jaar aan die rolstoel gebonden. Totdat hij zijn duikbrevet haalde en ging duiken. Harry: “De extreme pijn is weg, ik slik nauwelijks nog medicijnen, ik slaap weer goed en… ik loop als een kieviet.” Duiken is nu zijn passie, maar ook zijn therapie. “Dat klopt zegt hij lachend,” want als ik niet duik, keren de klachten terug.”

De ziekte van Becherew wordt in de volksmond Ontstekingsreuma genoemd. Het is een chronische ontsteking aan gewrichten, spieren en bindweefsel, die het kraakbeen aantast en tot extreme pijn leidt. Harry Beekelaar ontwikkelde de ziekte toen hij 28 jaar was. “In het begin viel het mee,” vertelt hij over het ziekteverloop. “Maar naarmate de tijd verstreek namen de klachten toe. Op het laatst kon ik bijna niks meer, zelfs niet slapen. Ik heb een half jaar zittend geslapen vanwege de pijn in mijn rug, heupen en benen.”

Duiken eindigt zittend bestaan

De maatschappelijke gevolgen waren enorm. Harry deed de juwelierszaak, die hij van zijn vader had overgenomen, van de hand en ging thuis werken als horlogemaker. Winkelen, spelen met de kinderen, auto rijden, vakantie, sport… hij kon niets meer en de pijn in zijn ledematen nam hand over hand toe. In 1994 kan het zo niet langer, Harry belandt in de rolstoel. “Het is een slopende ziekte,” vertelt hij. “Het kraakbeen verdwijnt en de wervels raken beschadigd waardoor je helemaal krom trekt.” Om de pijn te verzachten slikt hij de zware pijnstillers die hij van zijn huisarts krijgt in een dubbele dosering. Vijftien jaar leidt hij een zittend bestaan, wat in combinatie met zijn risicovolle medicijngebruik tot een gevaarlijk hoge bloeddruk leidt.

Nu drie jaar vrijwel klachtenvrij

Dat is het moment waarop Harry besluit om zijn duikbrevet te halen. Hij wordt lid van duikvereniging Archimedes in Meppel en neemt een abonnement op de Duikersgids. Een jaar later voelt hij de eerste verlichting. “De pijn werd minder en mijn lichaam werd soepeler,” vertelt hij. “Ik kon ook steeds langere perioden de rolstoel uit, tot ik uiteindelijk volledig herstelde.” Het verband met de duiksport legde hij enkele jaren later. Harry heeft 350 duiken in zijn logboek staan en is nu drie jaar vrijwel klachtenvrij. “Maar,”zegt hij, “Ik moet wel blijven duiken en dieper dan acht meter, anders keren de klachten terug.” Harry stuurde enkele jaren geleden een mail naar het Reumafonds over zijn opmerkelijke ervaring. “De volgende dag belden ze me direct op,” zegt hij. “Ze zouden contact opnemen met artsen van het AMC. Helaas heb ik nooit meer wat gehoord.”

Medische verklaring

Hyperbare zuurstoftherapie wordt bij een aantal aandoeningen toegepast. De effecten zijn zelfs voldoende bewezen om vergoeding van ziektekostenverzekeraars bij diverse indicaties mogelijk te maken. Toch is het een zeldzame behandelmethode en behandelingen bij reuma zijn onbekend. Lourens Prins, van Medisub B.V. in Groningen, is bedrijfs- en sportduikerarts. “Het verhaal van Harry verbaast hem niet. “De heilzame werking van zuurstof is bekend en het effect kan bij de een groter zijn dan bij de ander. Ook de beweging en het duiken in warm water kunnen therapeutisch werken. Toch kun je niet in algemene termen spreken, daarvoor is uitgebreid wetenschappelijk onderzoek nodig. Er zijn veel soorten reuma en reuma kan sowieso een schommelend ziektebeeld vertonen.”

Bron: duikersgids

Seals-perikelen, wie kent ze niet. Uit frustratie knippen sommige mensen ze zelfs af bij de nek (heus!). Wat is het gevolg van strakke seals op je lichaam?

Om het koudere water niet in contact te laten komen met ons lichaam zullen we afdichtende middelen moeten bedenken. Dit zijn de seals geworden. Deze zijn in de regel van natuurrubber (Latex) gemaakt . Een materiaal dat stevig is en een goede elasticiteit heeft. Je vindt de seals bij de polsen, enkels en rond hals/nek regio. Ze moeten voldoende rek hebben om je handen, je voeten of je hoofd er doorheen te doen.

Niet heel strak
Daarna dienen ze aangesloten te zitten aan de huid dat het water van buitenaf er niet door kan. Vaak hoeven de seals niet heel strak te zitten . Sterker nog:hoe strakker de seals zijn, hoe meer uitgerekt en daardoor minder flexibel. Te strakke seals laten vaak eerder water door.

Te weinig zuurstof
Wat voor andere problemen kun je van te strakke seals verwachten? Bij de polsen en enkels kan een te strakke seal zorgen voor een verminderde doorbloeding door het afdrukken van je bloedvaten ter plekke. Dit kan leiden tot niet goed werkende handen en voeten. Ze krijgen te weinig zuurstof en gaan pijn doen. Maar niet alleen de bloedvaten worden dichtgedrukt. Ook de zenuwen worden overmatig geprikkeld door de extra druk van de te strakke seal. Hierdoor ontstaat er ook een aansturingsprobleem van de zenuwen. De informatie die de hersenen geven aan de handen en voeten komen niet goed meer door en de functie is niet meer optimaal.

Hals en nek
Hoe zit het dan in de hals/nek regio. Daar zitten niet alleen zenuwen en bloedvaten maar ook onze luchtpijp. De luchtpijp kan ook door een te strakke seal wel iets dichtgedrukt worden maar in de regel blijft de luchtvoorziening wel intact. Alleen bij forse inspanning kan dit wel voor problemen zorgen. Een ander probleem is de bloedvaten in dit gebied. De halsslagaderen voorzien de hersenen van zuurstof. Het is dus van het grootste belang dat de doorstroming ter plekke goed blijft. Als je zuurstoftoestroom naar de hersenen daalt dan krijg je verschijnselen als flauwvallen. Iets waar je onder water niet op zit te wachten. Ook zitten er in de wand van de halsslagaderen voelertjes die constant controleren of de bloeddruk in orde is. Als de druk op de voelertjes toeneemt door een te strakke seal, lijkt het of de bloeddruk hoog is. Dan geven deze voelertjes informatie aan de organen die de bloeddruk regelen. Het hart gaat minder snel slaan en per keer zal er minder bloed uit het hart gepompt worden.

Nieren
Ook de nieren doen mee in dit proces. Zij zorgen ervoor dat er meer vocht uit de bloedbaan gehaald wordt. Zij doen dit door de urineproductie te verhogen. Kortom, een deel van deze maatregel zorgt ervoor dat de doorbloeding in de hersenen afneemt. Ook dit kan flauwvallen of verminderd inschattingsvermogen tot gevolg hebben. De toegenomen urineproductie zorgt wel voor een verminderde bloeddruk maar ook voor een ontwatering van het lichaam. Zoals je weet is uitdroging een belangrijke factor voor het uitlokken van decompressieziekte. Een te strakke seal kan dus verstrekkende gevolgen hebben. Laat je altijd voorlichten door een gerenommeerde duikwinkel als het om dit soort materiaal dingen gaat. Zij helpen je graag met het op maat maken van je seals. Veel duikplezier!

Hoe ontstaat ‘squeeze’ en is het gevaarlijk?

Pijn
Je middenoor bevat lucht. Dit is de ruimte die begrensd is door je trommelvlies aan de ene kant en je binnenoor aan de andere kant. Beluchten van het middenoor gaat via een verbinding die naar de keelholte loopt. Dit is de buis van Eustachius. Tijdens de afdaling zorg je door het klaren van je oren dat de druk in het middenoor gelijk blijft aan de omgevingsdruk. Als dit niet optimaal gebeurt dan wordt deze ruimte kleiner gemaakt om toch voldoende druk te houden. Het trommelvlies wordt naar binnen getrokken en ook worden het ovale en ronde venster richting het middenoor ‘gezogen’. Zodoende verklein je de ruimte van het middenoor. Dit getrek aan de begrenzingen en dan met name je trommelvlies geeft pijnklachten en is dus een goed signaal dat je je middenoor onvoldoende geklaard hebt. Door extra lucht via de buis van Eustachius in je middenoor te pompen los je dit probleem weer op.

Flauwvallen
Boven water gaat dit vele malen per minuut vanzelf. Maar als je onder water niet klaart dan merk je dat direct. Als je niet op tijd klaart kan het trommelvlies scheuren en loopt er koud water je middenoor in. Dit geeft een prikkeling van je evenwichtsorgaan in je binnenoor en daardoor kun je flauwvallen. Met alle gevolgen van dien onder water. Ook kunnen je ronde- en ovale venster beschadigd raken. Dit geeft gehoorproblemen en vaak is operatief ingrijpen noodzakelijk. Het is dus van groot belang op tijd en op de voor jou juiste manier te klaren.

Klaren
Er zijn vele manieren van klaren en het is dan ook essentieel dat je verschillende manieren kent en weet te gebruiken. De een heeft genoeg aan een keertje slikken en de andere moet zeer bewust klaren om op diepte te komen. Dit is een probleem van de afdaling. We noemen dit squeeze-verschijnselen. Squeeze is de Engelse term voor samenknijpen. Tien tips om je oren te klaren vind je hier (in het Engels).

Winden laten
Alle luchthoudende holtes in ons lichaam krijgen met dit fenomeen te maken. Longen, darmen en bijholtes. Maar ook luchthoudende ruimtes die we zelf maken zoals je masker en de lucht in je droogpak. Door dat je gewoon doorademt (als het goed is) worden je longen vanzelf geklaard. De lucht in je darmen en je maag wordt ook samengeperst maar door dat dit hele flexibele organen zijn hebben we daar in de regel geen last van. Als de productie van gassen door gaat in de darmen tijdens het duiken kun je wel bij de opstijging, als de lucht weer uitzet, last krijgen van boeren en winden laten.

Verkoudheid
De bijholtes (kaak- en voorhoofd) worden bij een goede doorgankelijkheid en normaal ademhalen vanzelf geklaard. Dit loopt spaak als je bijvoorbeeld gezwollen slijmvliezen hebt ten gevolge van een verkoudheid of een allergische reactie. Ook kunnen uitgroeisels (poliepen) de luchtdoorgankelijkheid bemoeilijken. Of een scheef neustussenschot. Als dit het geval is dan is het raadzaam een Keel- Neus- Oorarts te bezoeken om te zien wat er gedaan moet worden. Dit kan medicamenteus zijn maar ook is in een aantal gevallen nodig om een operatie uit te voeren om het probleem op te lossen.

Zuigzoen
De maskersqueeze komt met name bij beginnende duiker ook regelmatig voor. Als je in- en uitademt via je mond zal de lucht in je masker ook samengeperst worden. Het masker komt steeds strakker op je gezicht te zitten en gaat ook aan de huid trekken. Er ontstaat als het ware een grote zuigzoen. En zo ziet het er dan ook uit. na de duik. Voorkomen is simpel. Of constant of regelmatig uitademen via je neus. Zo voer je extra lucht toe aan de ruimte achter je masker en treden er dus ook geen squeeze-verschijnselen op.

De squeeze-verschijnselen in je droogpak, waardoor je rode strepen op de huid krijgt, kun je natuurlijk ook voor zijn door op tijd lucht in je pak te blazen. Squeeze is goed te voorkomen als je naar je lichaam luistert. Het op tijd reguleren van de druk kan een hoop ellende voorkomen.

In veel publicaties die gerelateerd zijn aan reanimatie of een hartstilstand komen wij het woord “hartfalen” tegen. Taalkundig gezien lijkt deze term goed gekozen (bij een hartstilstand is er immers sprake van het falen van het hart), maar medisch gezien is hartfalen een heel ander ziektebeeld. In dit artikel leggen wij u het verschil uit!

Hartfalen … Bij de ziekte hartfalen is de pompfunctie van het hart verminderd. Dit kan veel verschillende oorzaken hebben, zoals een hoge bloeddruk, hartziekten, maar ook bv na een bevalling. Meestal is hartfalen een chronische aandoening.

Iemand met hartfalen kan klachten krijgen die verband houden met de verminderde pompfunctie van het hart. De meest voorkomende klachten zijn kortademigheid, vermoeidheid, opgezette benen en enkels (vocht vasthouden) , onrustig slapen en vaak ’s nachts moeten plassen. Maar er zijn nog meer klachten die kunnen voorkomen bij hartfalen.

Hartfalen is niet te genezen, maar de patiënt kan er wel mee leren leven. Er bestaan speciale hartfalenpoli’s die patiënten met hartfalen kunnen begeleiden. Ook zijn er diverse behandelingen om de klachten bij hartfalen te verminderen.

Acuut Hartfalen … Oké, dan is “acuut hartfalen” een betere term? Nee, ook dat is een onjuiste term indien deze gebruikt wordt in relatie met een hartstilstand. Hartfalen zoals beschreven in de vorige paragraaf is vaak chronisch, maar kan ook acuut optreden. Er is dan sprake van vocht dat zich in korte tijd ophoopt in de longen, waardoor de patiënt ernstig benauwd wordt. Een ander woord voor deze acute vorm van hartfalen is “astma cardiale”. Deze acute vorm van hartfalen komt meestal ’s nachts voor, of in de vroege morgen. Het is een acute aandoening en is potentieel levensbedreigend, maar niet hetzelfde als een hartstilstand.

Hartstilstand … Een hartstilstand is altijd een acute situatie en wordt meestal veroorzaakt door een storing in het elektrische systeem van het hart. (Hartstilstand is eigenlijk ook geen juiste term, want in veel gevallen staat het hart niet echt stil, maar trillen delen van het hart zo snel en chaotisch, dat er geen bloed wordt rondgepompt). Een hartstilstand is een levensbedreigende aandoening, want doordat het bloed niet meer wordt rondgepompt door het hart, zullen hersencellen al na 4-6 minuten onherstelbaar beschadigen. Binnen 6 minuten starten met reanimeren (en waar mogelijk een AED gebruiken) is dan erg belangrijk.

Hartfalen is dus iets anders dan een hartstilstand … Hartfalen is dus niet de juiste term voor de situatie waardoor iemand een hartstilstand krijgt. Ook acuut hartfalen is niet hetzelfde als een hartstilstand. De verwarring is overigens wel begrijpelijk: hartfalen wordt in veel gevallen veroorzaakt door een hartinfarct, maar een hartinfarct is ook de belangrijkste oorzaak van een hartstilstand! Bovendien lijkt de term taalkundig juist. En kan (acuut) hartfalen leiden tot een hartstilstand.

Er is dus soms wel een relatie tussen hartfalen en een hartstilstand, maar het zijn echt 2 aparte aandoeningen. Het is daarom beter om verwarring te voorkomen en de term “hartfalen” niet te gebruiken op websites en publicaties, als het om een hartstilstand gaat!

Wie is er bang voor….een reanimatie?

Zodra iemand een reanimatie nodig heeft, is snel reageren van levensbelang. Maar wanneer iemand voor uw ogen bezwijkt, weet u dan wat u te doen staat? Kunt u reanimeren? En een andere belangrijke vraag; weet u waar de dichtstbijzijnde AED hangt?

Volgens een recent onderzoek van het Nederlandse Rode Kruis blijkt vierenzeventig procent van de Nederlanders eerder met de handen in het haar te staan dan actief te beginnen met reanimeren. Zestig procent weet niet eens waar een AED te vinden is.

Levensgevaarlijk, zo vindt het Rode Kruis. Een slachtoffer heeft vijftig procent meer kans op overleven wanneer er binnen zes minuten wordt gereanimeerd en er een AED bij betrokken wordt.

Het onderzoek baart nog meer zorgen; Nederlanders reanimeren liever niet! Slechts dertig procent beweert zelf te starten met reanimeren, maar drieënveertig procent doet dit alleen wanneer niemand anders in de buurt is die het kan.

Wil je meer informatie of wil je de cursus volgen? Neem contact op met Ed van Hunnik ….. info@octopusdivers.nl of 06-29511957 of 0512-372278

Heb je ook zo’n trek in wat eten als je het water uitkomt? Door veel mensen wordt duiken niet als zware sport gezien. Hierbij moet je echter bedenken dat het duiken plaatsvindt in een omgeving die veel meer tegenstand biedt dan lucht. Iedere kleine beweging kost veel meer energie voor het lichaam. Ook het bevochtigen en het verwarmen van de ingeademde lucht vraagt veel energie van  het lichaam. Maar ook het op goede temperatuur houden van je lijf kost de nodige energie. Kortom: ons lichaam kan best wat extra energie gebruiken voor dat we gaan duiken. Maar hoe gaan we dat doen?

Je kan gaan voor de snelle actie. Bijvoorbeeld in de vorm van energiedrankjes, energierepen of druivensuiker. Het probleem hierbij is dat ze snel werken maar dat het effect van de snelle suikers ook weer snel verdwenen is. Sterker nog: nadat de snelle suikers verbrand zijn treedt er vaak een extra vermoeidheid op. Dus de snelle suikers alleen gaan ons niet helpen. Het zal dus een combinatie moeten worden.

Op zoek naar voedingsmiddelen die gedurende langere tijd zorgen voor energieaanmaak. Deze vind je in koolhydraten. Koolhydraten kunnen de suikers omzetten in bijvoorbeeld vetopslag. Ruim 40% van onze energie halen we uit koolhydraten. Deze stoffen vind je in heel veel voedingsmiddelen en geven een meer stabielere suikerspiegel in je bloed. Het is gezonder voor je lichaam als deze spiegels niet teveel op en neer gaan. Een boterham met kaas is zo`n voorbeeld. Dat geeft lang suikers af die zorgen voor de energie. Maar ook pasta`s en gewone Hollandse kost werken uitstekend. Als je er maar voor zorgt dat je niet zonder gegeten te hebben het water ingaat. Ons lijf heeft onderwater wel wat energievoorraden nodig.

Zijn er dan misschien nog speciale vitamines die nuttig zijn om te gebruiken bij het duiken? Er is hier met name in de Verenigde Staten wat onderzoek naar gedaan. De resultaten zijn niet eensluidend en een goed advies kun je daarom op basis van deze onderzoeken niet geven. Ook speciaal voedsel dat de vrije zuurstofradicalen wegvangt laat geen meerwaarde zien. Vrije zuurstofradicalen zorgen onder andere voor de veroudering van ons lichaam. En omdat de partiële zuurstofdrukken tijdens het duiken groter zijn dan aan de oppervlakte is hiernaar gekeken.

Dus voor het duiken geen speciale dieettips. De algemene adviezen voor gezonde voeding blijven ook recht overeind bij het duiken. Wel blijft het natuurlijk van belang te zorgen voor een goede waterhuishouding. Te zout voedsel zorgt voor extra urineproductie en dat helpt mee aan de uitdroging van het lichaam.

Bon: duiken.nl